Wokół portretu – wystawa powarsztatowa – Galeria Obok ZPAF

   Sztuka tworzenia portretów to sztuka niełatwa. Żadna ze sztuk łatwą nie jest, a jeśli ktoś tak myśli, to niech spróbuje rysować, malować, rzeźbić, czy fotografować. Tak, w tej ostatniej dziedzinie sztuki też o zrobienie „dobrego” portretu wcale nie jest łatwo. Zrobić zdjęcie to banał, wystarczy ustawić obiekt i nacisnąć przycisk. W nowych aparatach nie trzeba nawet nic ustawiać. Zrobić pstryk i… zdjęcie gotowe. Tyle tylko, że zdjęcie zdjęciu nierówne. Jeden portret zachwyca, inny omijamy wzrokiem, właściwie go nie zauważając. Dlaczego tak się dzieje, trudno jednoznacznie stwierdzić. Ale tak było, jest i zapewne będzie. Oczywiście są teorie, które mówią jak obiekt ustawić, jak oświetlić itd. itp., są pewne uznane kanony, są techniki, ale i tak najwięcej zależy od samego fotografującego. Banał, ale też i najprawdziwsza prawda.

   Żeby jednak przyspieszyć umiejętności robienia dobrych, artystycznych zdjęć warto skorzystać z pomocy osób, które takie umiejętności już posiadły. A jeśli jeszcze chcą nam pomóc nieodpłatnie, skorzystać z takiej pomocy wręcz należy. Z taką pomocą dla poszukujących fotografików wychodzi Związek Polskich Artystów Fotografików, który organizuje cykl nieodpłatnych warsztatów „Wokół portretu”. Tegoroczny cykl już się odbył w dniach 20-24 lipca, sporą część prac uczestników biorących w nim udział można było oglądać na wystawie w budynku Sinfonii Varsovii (nie udało mi się dotrzeć, niestety), a wybrane prace na wystawie powarsztatowej w Galerii Obok na ulicy Jezuickiej.

   Mnie się udało trafić na tę wystawę dokładnie przedostatniego dnia jej obecności w galerii i bardzo się cieszę, że zdążyłem, bo była to bardzo ciekawa wystawa, pokazująca, jak ciekawie i na jak różne sposoby można obrobić zdjęcia. Podczas zajęć pokazano różne procesy fotograficzne, które większości z nas zupełnie nic nie powiedzą: bromolej, cyjanotypia, papier solny, Van Dyke Brown, analogowa fotografia otworkowa. Nazwy brzmią trochę przerażająco, ale wyniki prac wykonanych w tych technikach naprawdę zachwycają. Bo każde z tych zdjęć ma już to coś w sobie. Od nas samych zależy, które fotografie uznamy za ciekawsze, ładniejsze, lepsze, ale każda z nich warta jest zobaczenia, zarówno ze względu na wyniki technicznej obróbki, ale też ze względu na ujęcia twarzy i same twarze. Każda z nich intryguje, bo z każdą z nich wiąże się określone ludzkie życie. Te zdjęcia zachęcają, by na ich podstawie tworzyć własne historie tych ludzi. Określony grymas podkreślony określonym ujęciem i „ubarwiony” określoną techniką tworzą ramy do takich historii. Reszta zależy od nas samych.

   Dobrze, że czas mnie gonił, bo ciężko mi było wyjść z galerii.

Ray